PROLOG

     "Jest chłodna styczniowa noc, od kilku godzin uciekam, ciągle się muszę ukrywać. Czuje że Ktoś, lub Coś mnie obserwuje, bez ustanku podąża za mną. To dzieje się regularnie, od półtora roku, co dzień słyszę szepty, wraz z zachodzeniem słońca Szepty przeradzają się w krzyki. Jeszcze niedawno jakoś To znosiłam, czasem nawet udawało mi się ignorować Moich Złych Przyjaciół, były to koszmarne stwory przychodziły do mnie, tak było zawsze. Kiedyś byli moimi przyjaciółmi, byłam wtedy małą dziewczynką, nie lubiłam bliskości ludzi, do teraz tego nie lubię , ale mimo wszystko pragnę znajomości, chciała bym być blisko ludzi. Bo to ludzie mogą mi pomóc."
     Napisałam to 8 miesięcy temu, jest to mój ostatni wpis do pamiętnika. Te postacie nadal są ze mną.Już nawet nie próbuje się ich pozbyć. Są dużo silniejsi niż kiedykolwiek. Zaczynam się poddawać, trace siły, trace rozum... Trace krew, całe ręce mam pocięte, nogi też nie są w dobrym stanie. To oni mi każą, nie chcą mnie zabić , chcą mnie wyszkolić chcą żebym była posłuszna. Uważają że się buntuje, że chce się ich pozbyć. Że chce stracić Przyjaciół.!
 Boje sie ich, nienawidze ich. Zadają mi ból, rany nie są głębokie, testują ile wytrzymam. 
   Wyczerpują się moje siły, krew wypływa coraz szybciej, jest jej coraz więcej. Zamykają mi się oczy.Słysze krzyk. Krzyk żywej osoby. Czuje jak czyjeś łzy spływają po moim półmartwym ciele. 
 Słysze wszystko, niewidzie nic. Słysze kobiecy płacz, słyszę sygnał karetki, chyba za oknem.  A po co karetka?! pytam lecz nikt minie odpowiada. Nie słyszą mnie ale widzą moje ciało.Ja ich słyszę, ale niewidze. Czy naprawdę mnie nie ma?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hej, i jak?
Mogę liczyć na jakieś komentarze , opinii , ewentualnie poprawki?
 Będziecie czytać? Haha. :D